Columnist Michael de Vries over ‘de discussies die de natuur verstommen’

24 januari 2024 om 13:15 Natuur en milieu Columns De wolf

EDE Soms schrijf je een column over iets moois wat je meemaakt of over iets bijzonders wat je gezien hebt. Maar soms zijn er ook columns waarin je wil schrijven waaraan je jezelf kan storen.

Steeds meer en vaker zie ik dat mensen aan het doorslaan zijn. Dit is iets wat in de maatschappij volgens mij steeds meer gebeurt, maar zelfs in de wereld van de natuur lijkt dit zo te zijn. We willen ons overal mee bemoeien en willen overal iets van vinden. Alles lijkt tegenwoordig tot discussie te leiden. Dat over de wolf discussie ontstaat, is bekend. We zijn nu eenmaal beter in klagen dan in ons vee beschermen, dat liet een onderzoek van Nu.nl zien, waaruit bleek dat slechts bij 6 van de 600 bedrijven een wolfwerend raster stond.

PINDAKAAS

Maar zelfs het voeren van wat pindakaas, de netjes die om vetbollen heen zitten en het maken van nestkasten van oude schuttingplanken leiden al tot discussie. Terwijl dit soort dingen al tientallen jaren gebeuren, is het ineens fout?

Oké, gewone pindakaas heeft wat meer zout en kán slecht zijn. Er zijn bizarre uitzonderingen bekend dat vogels in de netjes van vetbollen vast komen te zitten en het hout van de schuttingplanken zou weleens slecht kunnen zijn. Maar zet dit eens tegenover het aantal vogels die ermee geholpen zijn?

En als we dan toch een boosdoener zoeken, zijn dan de ramen en loslopende katten niet een veel groter gevaar? Er sterven jaarlijks 18 miljoen vogels door katten. Ja, u leest het goed. Maar op de een of andere manier kiezen we er steeds vaker voor, om de meeste ophef te maken over de kleinste gevaren.

KOU GROOT GEVAAR

Eén van de grootste gevaren in de natuur is voor veel dieren de kou. Toen ik vorig weekend in het Binnenveld liep en mijn vriendin riep ineens dat ze een egel zag, stond ik ook even te twijfelen. Maar gezien de temperatuur onder het vriespunt en vooral ook de dagen met sneeuw die zouden volgen besloot ik de dierenambulance te bellen.

Het diertje warm houden was het belangrijkst. De egel ging in de rugzak, de rugzak hing ik aan de voorkant en de jas ging eroverheen en dicht. Toen ze er eenmaal waren, stond ik daar dus als een soort kangoeroe. De egel was klein en zou het buiten niet hebben overleefd. Nu maakte hij kans.

Dus ja, dieren helpen is goed. Maar laten we niet overal ‘iets’ van willen vinden.

door Michael de Vries