Columniste Daniëlle Horneman over het gevoel van thuis: ‘Verbinding is een universele taal’

EDE Omdat ik als cabin attendant werk voor een grote Nederlandse vliegmaatschappij en de hele wereld over vlieg, van San Francisco tot Kuala Lumpur en van Oslo tot Kaapstad, krijg ik vaak de vraag wat mijn favoriete bestemming is. Deze vraag vind ik altijd lastig te beantwoorden, want de wereld kent zo veel mooie, verschillende en bijzondere plekken. 

Natuurlijk voel ik me tot de ene plek meer aangetrokken dan de andere. Zo bezoek ik graag mijn in Bangkok wonende broer, ontmoette ik mijn geliefde in Taipei en trouwden we afgelopen december in Las Vegas. Plaatsen die speciaal zijn voor mij. Maar als je me vraagt wat mijn favoriete bestemming is, dan is dat geen plaats, maar is het daar waar mijn favoriete personen zijn. Mijn kinderen, mijn man, mijn geliefden. Zij zijn mijn thuis, en vaak is de plek waar we elkaar vinden in ons huis in Ede. 

WRANGE WAARHEID

Dat huis kwam er niet zomaar. Anderhalf jaar geleden moesten we noodgedwongen verhuizen omdat ons tijdelijke huurcontract afliep. Natuurlijk hadden wij ook gehoord over het landelijke tekort aan woningen, maar hadden geen idee hoe het in Ede gesteld was. De wrange waarheid werd al snel duidelijk. 

Als fulltime werkende, belasting betalende inwoner van Ede werd mij door een vriendelijke dame van de gemeente Ede, die ik om hulp opbelde, verteld dat mijn kinderen onderdak hadden bij hun vader en dat ik de nachtopvang voor dak- en thuislozen kon inschakelen indien het mij niet lukte een woning te vinden. Ze liet doorschemeren dat ze meer van deze gesprekken moest voeren dan haar lief was. Ik werd er stil van. 

OP HET NIPPERTJE

Met veel geluk, een betrokken buurvrouw en een wonder wisten we op het nippertje toch aan een woning te komen. Een fijn huis, op een fijne plek. Maar wat het ons thuis maakt, is dat we er met elkaar zijn. 

VERBINDING

De gemeente werkt aan het creëren van meer woonplekken. Een dak boven je hoofd is een basisbehoefte. Maar wanneer je je eenzaam voelt, is een huis niet altijd ook een thuis. Toen ik in deze krant las over het project ‘Stoel Vrij’ waarbij Edenaren een plekje aan de kersttafel bieden aan hen die anders alleen zijn, wist ik meteen dat ik me wilde opgeven om het gevoel van thuis te delen. 

Want waar ook ter wereld en met wie dan ook, verbinden met elkaar overstijgt alle verschillen in taal en cultuur en is een universele taal. Wanneer je de taal van verbinding spreekt, kun je thuis komen bij elkaar.

door Daniëlle Horneman
Reageren kan via ede.stad@bdu.nl.