Columniste Cynthia Lukassen over oog voor elkaar hebben: ‘Wandelen tussen pixels en sneeuwvlokken’

EDE Ik loop mijn dagelijkse ommetje door de buurt. De verse sneeuw kraakt onder mijn voeten, de vogels fluiten en de zon verft de lucht in verschillende kleuren blauw.

Een man loopt me tegemoet. Hij laat zijn smartphone uit. Zijn hond en dochtertje zijn ook mee. Wanneer we elkaar passeren, zwaait het meisje en kwispelt de hond. Ik glimlach. Papa staart naar zijn scherm. Scrollend door zijn Facebook-feed.

SMARTPHONEVERBOD

Als vanzelf gaan mijn gedachten naar het smartphoneverbod op scholen dat dit jaar van start is gegaan. ,,Leerlingen begrijpen wel dat een telefoon in de les niet handig is. Maar geen telefoon hebben in de pauzes, daar hebben ze moeite mee”, aldus een medewerker van het Edese Aeres VMBO.

KIJKEN, SCROLLEN EN LIKEN

Ik denk aan de mobiele vader die net langsliep. Ook hij heeft moeite om zijn telefoon los te laten. En dat is niet raar. Bedrijven als Facebook investeren jaarlijks miljarden om deze papa zoveel mogelijk te laten kijken, scrollen en liken.

Dat doen ze niet voor papa. Niet echt. Want aan hem valt niets te verdienen. Hij gebruikt de app immers gratis. Nee, deze mobiele vader is het product dat verkocht wordt aan de echte doelgroep: adverteerders die deze man graag als klant willen.

En dus analyseert Facebook trouw elke dag papa’s gedrag, kliks en likes. Om het vervolgens in een onuitputtelijke stroom foto’s, filmpjes en advertenties te gieten die hij niet kan weerstaan. Zodat hij niets hoeft te missen. En met zijn ogen op het scherm door het leven wandelt.

GEEN IDEE

Zonder oog te hebben voor die prachtige lucht. Fluitende vogels. Of zijn lachende dochter. Wie weet leest hij deze column nu zelfs en heeft hij geen idee dat dit over hem gaat. Hij heeft mij immers ook niet gezien.

Ik hoop in ieder geval dat het verbod tijdens schoolpauzes de leerlingen helpt. Om elke dag op te boksen tegen de multinationals die via apps schreeuwen om hun aandacht. Want dat is echt niet makkelijk te weerstaan. Niet voor hen, maar ook niet voor die mobiele papa. Of voor mij. Of voor jou.

OOG VOOR ELKAAR

En daarom vind ik zo’n smartphoneverbod eigenlijk helemaal niet zo’n slecht idee. Sterker nog, het zou van mij best op meer plekken mogen. Op het werk. In een restaurant. Of tijdens een wandeling in de sneeuw. Misschien hebben we dat zelfs wel nodig.

Een goed excuus om onze ogen van dat scherm af te rukken. En wat meer oog hebben voor elkaar. Om zo minder te missen van het echte leven.

door Cynthia Lukassen

Lees ook

Columnist Harrold Harbers over de ‘winterblues’